รอย คีน กัปตันทีมผู้เกรี้ยวกราด แต่มิอาจทำสำเร็จในฐานะกุนซือ

ย้อนกลับไปในยุค 90 ต่อยุค 2000 หนึ่งในผู้เล่นตำแหน่งมิดฟิลด์ตัวรับที่ถูกขนานนามว่าดีที่สุดในโลกลำดับต้น ๆ ยังไงก็ต้องมีชื่อของ รอย คีน กัปตันทีมพันธุ์ดุแห่งทัพ “ปีศาจแดง” แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด อยู่บนลิสต์นั้นแบบไม่ต้องมีข้อสงสัยใด ๆ ทั้งสิ้น ในฐานะกัปตันทีมเขาดูเป็นคนที่พร้อมกระตุ้นเพื่อนร่วมทีม และสร้างระเบียบวินัยได้อย่างดีเยี่ยม แล้วทำไมการเป็นผู้จัดการทีมจึงไม่ประสบความสำเร็จ นี่ถือเป็นเรื่องน่าสนใจมากทีเดียว

ความสำเร็จในฐานะของผู้เล่น

รอย คีน ย้ายจาก น็อตติ้งแฮม ฟอเรสต์ มายังถิ่นโอลด์ แทรฟฟอร์ด เมื่อปี 1993 ด้วยค่าตัวทีเป็นสถิติสูงสุดของช่วงเวลานั้น คือ 3.75 ล้านปอนด์ และเหมือนเป็นจิ๊กซอว์ที่ทำให้ทีมผงาดคว้าแชมป์หลายรายการมาครองภายใต้การกุมบังเหียนของ เซอร์ อเล็กซ์ เฟอร์กูสัน

หลังจากเอริค คันโตน่า ตัดสินใจยุติบทบาทอาชีพพ่อค้าแช้งของตนเองหลังจบซีซั่น 1997 เด็กหนุ่มชาวไอริชผู้นี้ก็ได้รับหน้าที่สวมปลอกแขนกัปตันทีมต่อแบบไม่ต้องมีความลังเลใจหรือข้อสงสัยใด ๆ จากทั้งเพื่อนนักเตะและแฟนบอลทั้งสิ้น

หน้าที่ในสนามของเขานอบกจากการสกัดบอลเพื่อไม่ให้ไปถึงหน้าประตู การเติมเกมรุกในหลายจังหวะ อีกอิริยาบถที่สังเกตเห็นง่ายมากคือ เขาพร้อมชี้นิ้วสั่งการเพื่อน ๆ ทุกคนให้ทำตามแผนที่ผู้จัดการทีมสั่งลงมา มีการกระตุ้นเพื่อนเป็นระยะ ใครไม่ทุ่มเท ใครเล่นแล้วเหยาะแหยะ หรือในห้องแต่งตัวยังไม่สำนึก เค้ายินดีจะทำให้นักเตะเหล่านั้นกลับมาสู่เส้นทางที่ควรเป็น

ความไม่สำเร็จในฐานะผู้จัดการทีม

หลายคนมองว่าด้วยบุคลิกอันแสนดุดัน หากขึ้นมาทำหน้าที่ผู้จัดการทีมอาจได้เห็นสไตล์แบบ “เฟอร์กี้” คนที่ 2 แต่เรื่องจริงกลับไม่เป็นเช่นนั้น ชีวิตการเป็นผู้จัดการทีมของเจ้าตัวเคยรับงานเพียงแค่ 2 ครั้ง คือ ซันเดอร์แลนด์ เมื่อปี 2006 และอิปสวิช ทาวน์ ในปี 2009 นอกนั้นคือการเป็นผู้ช่วยเสียมากว่า

แม้ตอนอยู่ในสนามเขาจะแข็งกร้าว ดุดันแค่ไหนก็ตาม ทว่าเมื่อเปลี่ยนบทบาทมาสู่กุนซือ เขากลับยังนำเอานิสัยเดิม ๆ มาใช้ ตวาด ตะคอกใส่นักเตะ ด่าเรียงตัวแบบไม่ไว้หน้า ไม่มีวาทศิลป์ใด ๆ ในการสั่งงานลูกทีมทั้งสิ้น อารมณ์ฉุนเฉียว เอาแน่นอนไม่ได้

ขนาดอดีตเพื่อนร่วมทีมอย่าง ดไวท์ ยอร์ค ที่เขาซื้อตัวมาร่วมทีมซันเดอร์แลนด์ ในยุคที่ ยอร์ค โรยรา พอ คีน เห็นว่าหัวหอกอดีตเพื่อนร่วมทีมทำผลงานแย่ก็สับเละ จนดาวเตะตรินิแดดฯ ผู้นี้เลิกคบกันไปเลยทีเดียว นักเตะที่ลงสนามกลายเป็นความกลัวมากกว่าเกรงใจ แถมแท็กติกก็ยังไม่หวือหวา นั่นส่งผลให้ท้ายที่สุดเขาจึงไม่สามารถหาความสำเร็จในอาชีพนี้ได้นั่นเอง